Nie wszystko trzeba kupować. Czasem oryginalny dodatek czy to dla siebie czy w prezencie można zrobić samemu.
Do wykonania takiej torebki jak moja, potrzebny nam będzie arkusz grubego filcu w rozmiarze A3, cienki filc w innym kolorze, gruby sznurek podobny do sznurówki oraz suwak. Jeżeli chodzi o filc, użyłam zbyt miękkiego, gdyż torebka w kontakcie z ubraniami szybko się mechaci. Lepszy będzie sztywniejszy.
Z grubego filcu wycinamy dwa kółka oraz jedno z cienkiego. Na jednym z nich delikatnie odrysowujemy dowolny wzór a następnie wycinamy go ostrym nożykiem. Pomiędzy dwa kawałki grubego filcu, wsadzamy jeden cienki i zszywamy po okręgu zostawiając miejsce na wszycie suwaka oraz uszek na pasek. Wszywamy suwak i uszka i dodajemy pasek. Można by się pokusić o doszycie podszewki ale nie mogłam się do tego zmusić:)
Zrobienie tej torebki zajęło mi ok 3h. Nie jest to dużo czasu a myślę, że efekt warty jest wysiłku:)
Mottem zbieraczy jest hasło „wszystko może się przydać”. Również mnie to dotyczy, ale tylko w aspekcie papieru, koralików, tasiemek oraz innych rzeczy, które można wykorzystać do prac ręcznych. W moim mieszkaniu piętrzą się pudelka z pochowanymi skrawkami materiałów, filcu i serwetek. Mimo szczerych chęci jak chce zrobić porządki w moich skarbach to kończy się wyłącznie na układaniu bo żal mi cokolwiek wyrzucić. I dobrze bo już niejednokrotnie korzystałam z domowych zasobów żeby zrobić coś z niczego. Dlatego mojego zbieractwa nie zamierzam leczyć tylko co najwyżej raz na jakiś czas ograniczać.
Przykładem korzyści płynących ze zbieractwa jest dzisiejszy post. Od jakiegoś czasu jestem zauroczona połączeniem koloru pastelowej żółci z pudrowym różem. Zapragnęłam mieć korale w tych barwach. Żaden sklep jednak nie sprostał moim wymaganiom wiec trzeba było uruchomić zasoby własne. Poszperałam w pudelkach i wygrzebałam koraliki, które mogłam wykorzystać. Do tego dorobiłam kulki z filcu i przemalowałam kilka drewnianych koralików. I proszę jest piękny dodatek, który można założyć na niejedną okazję. Naturalnie do zrobienia korali potrzebujecie koralików. Kolorystyka i materiały, które wykorzystacie zależą od was. Oprócz tego potrzebna będzie jeszcze grubsza nitka, dobrze żeby była z dodatkiem tworzywa sztucznego lub cienki drucik do robienia biżuterii, zapięcie i kółeczko oraz takie małe tulejki, które po zaciśnięciu powodują, że dany element się nie przesuwa. Wszystkie te rzeczy można spokojnie dostać w empiku. Koniec nitki przewlekamy przez tulejkę, następne przez zapięcie i znowu przez tulejkę po czym tulejkę zaciskamy przy samym zapięciu. Widać to na zdjęciu nr 7. Na nitkę nawlekamy kolejno koraliki według naszego pomysłu (dobrze żeby przy zapięciu były koraliki mniejsze wtedy ładnie układa się całość na szyi). Na koniec znowu przewlekamy nitkę przez tulejkę drugą część zapięcia i z powrotem przez tulejkę. Przed zaciśnięciem nitkę trzeba dociągnąć żeby nie było przerw między koralikami. I tyle.
Czasem na rozmowach w sprawie pracy pracodawca prosi żeby wymienić 10 zastosowań jakiegoś prostego przedmiotu np. szklanki. Z jednej strony sprawdzana jest nasza kreatywność, a z drugiej sposób radzenia sobie w sytuacjach stresowych. Jak tak dalej pójdzie to jeżeli w trakcie rozmowy zostaniecie poproszeni o wymienienie 10 zastosowań słoików to po przeczytaniu naszego bloga nie będziecie mieli najmniejszego problemu żeby je podać. Tak, tak dzisiaj znowu słoiki.
Do tej pory słoiki zalegały u mnie stertami, a teraz cierpię na ich niedobory. Doszło do tego, że wyciągam je od rodziców z piwnicy bo swoich już nie mam. Wszystko przez to, że odkrywam nowe możliwości ich wykorzystania. A jak się okazuje jest ich bardzo dużo. W zeszłym tygodniu były lampiony malowane, a dzisiaj pokażę jak zrobić lampiony z uchwytami, które umożliwią ich powieszenie. Moje słoikowe lampiony jeszcze nigdzie nie zawisły, ale za to stanowiły uzupełnienie dekoracji na biało-czarnej imprezie.
Oczywiście do zrobienia lampionów potrzebujemy słoików. Fajnie jak mają tą samą wielkość i zbliżony kształt. Do tego potrzebny jest nam drut (wykorzystałam drut florystyczny) oraz kombinerki czy tez inne narzędzia, które umożliwią nam zagięcie i odcięcie drutu. Na jednym z końców drutu zaginamy haczyk i wyginamy drut żeby pasował do kształtu gwintu słoika tak jak na zdjęciu nr 1. Następnie na mniej więcej tej samej wysokości co haczyk po drugiej stronie drutu robimy pętelkę. Widać to na zdjęciu nr 2. Drut za pętelką zaginamy tak żeby pasował do obwodu słoika i końcówkę drutu przeplatamy prze haczyk, który zrobiliśmy na początku. Nadmiar drutu odcinamy. Utworzyła się nam obręcz z dwoma otworami, którą widzimy na zdjęciu nr 3. Pozostało zrobienie uchwytu. Bierzemy fragment drutu (jego długość zależy od tego jak długi uchwyt chcemy mieć) i na obu końcach zaginamy żeby powstały 2 haczyki. Drut wyginamy w łuk i zahaczamy o pętelki na obręczy wokół słoika. Gotowe. Opis jest trochę skomplikowany, ale mam nadzieję, że zdjęcia rozwieją wszelkie wątpliwości.
Coraz częściej przed ślubem organizowane są wieczory panieńskie i kawalerskie. Podobno huczne pożegnanie panieńskiego czy kawalerskiego stanu nie jest tylko skopiowanym z zachodu pomysłem i pretekstem do szalonej zabawy, ale jest to element polskiej tradycji. Przyznam, że jakoś nie przemawia do mnie idea imprezy ze sprośnymi zabawami i to nie wynika z tego, że nie lubię się bawić. Wręcz przeciwnie! Razem z moim ówczesnym narzeczonym, a teraz już mężem:) wymyśliliśmy, że połączymy zabawy, trochę na przekór obowiązującym zwyczajom i spędzimy ten wieczór razem. Oczywiście nie mogło zabraknąć naszych znajomych.
Impreza była biało-czarna, żeby trochę wczuć się w klimat zbliżającego się ślubu. Poprosiliśmy gości, aby założyli stroje w tych kolorach. Także dekoracja wpisywała się w tematykę. Były nasze ukochane papierowe pompony, serwetki, talerzyki i kubeczki oraz jak przystało na imprezę na świeżym powietrzu, lampiony.
Zanim zrobiło się ciemno lampiony stanowiły biało-czarny element wystroju, a gdy przyszedł wieczór, oświetlały werandę, dając różne wzory w zależności co znajdowało się na słoiczku.
Takie lampiony to prosty sposób na dekorację plenerowych imprez. Warto z niego skorzystać, póki pogoda tak nas rozpieszcza.
Do zrobienia lampionów potrzebujemy słoików w różnych rozmiarach i kształtach, taśmy papierowej i farb w sprayu. Na słoiki naklejamy taśmę w różnych kombinacjach. Ja zrobiłam paseczki pionowe i poziome oraz serduszka, ale możecie popróbować innych rozwiązań. Taśmę trzeba dobrze docisnąć, żeby farba nie dostała się pod spód. Jednak jeśli nawet tak się stanie, nie trzeba się martwić bo zwykłym zmywaczem do paznokci można usunąć farbę, która wyszła poza kontury wzoru. Słoiki spryskujemy farbą i czekamy aż wyschnie. Potem odklejamy taśmę i na koniec gwint słoika zakrywamy ozdobną tasiemką wiążąc kokardkę.
P. S. Nikt nie narzekał więc zabawa chyba się udała. Nawet pogoda, która w tamtym czasie była w kratkę dopisała i w dniu imprezy świeciło piękne słońce.
Niedawno piekłam ciasta dla koleżanki. Zapytała mnie czy nie zrobiłabym także cake popsów. Niby prosta sprawa ale jeszcze nie robiłam, trochę czytałam ale nie za dużo . . . no nie, chyba nie. Ale ze słodkościami mam tak, że próbuję zrobić wszystko a jak mi nie wychodzi to robię jeszcze raz i jeszcze raz, do skutku. Ponieważ nadarzyła się okazja – piekłam ciasta na przyjęcie ślubne przyjaciół, postanowiłam zrobić je po raz pierwszy. Okazało się nawet, że w domu znalazła się silikonowa foremka do ich wypiekania. Niesamowite, że byłam pewna, że służy do robienia lodów na patyku. Co za pomysł! Jakim cudem!
Przejrzałam anglojęzyczne strony, obejrzałam kilka filmików na youtube i zabrałam się do roboty. Wybrałam cake popsy z jasnego ciasta biszkoptowego w białej polewie. Wykonałam próbny wypiek, Julek skonsumował – działa. Specjalnie zakupiłam polewę tzw. candy melt firmy Wilton. Chociaż bardzo się starałam, owa polewa nie osiągnęła takiej płynności, bym mogła swobodnie zanurzać w niej lizaczki. Jak wyszły mi ślubne cake popsy, pokażę Wam troszkę później. W każdym razie wyglądały fajnie, chociaż jak dla mnie były tak słodkie, że tylko prawdziwie łakome dzieci, mogły przeżyć taką dawkę słodkości.
Za drugim razem zrobiłam cake popsy inną metodą. Dzień wcześniej upiekłam bardzo wilgotne i lepie brownie. Trochę zjedliśmy a resztę pokruszyłam i dodałam do niego mascarpone. Z masy uformowałam równej wielkości kuleczki. Nadziałam na patyczki i wsadziłam do lodówki alby dobrze stężały. Następnie zanurzyłam je w płynnej czekoladzie (to była głównie gorzka czekolada ale ponieważ zrobiłam je dla dzieci, dorzuciłam trochę mlecznej). Z lukru plastycznego ulepiłam pyszczki oraz uszka. Z papieru powstały muchy. I już! Świetna zabawa. Serio. Ja wiem, że można gustować w lepszych rozrywkach, ale to było naprawdę fajne. Wiele osób mówiło mi, że jestem stuknięta, że chce mi się takie rzeczy robić ale ja uwielbiam cukiernicze wyzwania. Poza tym, w tym tygodniu mój mąż zapominał wychodzić z pracy, więc wieczory poświęciłam misiom:)
Moja mała, czekoladowa drużyna wylądowała na stole, podczas letniego seansu filmowego i co najlepsze rozeszła się błyskawicznie:)
Jeśli miałabym polecić któryś ze sposobów zrobienia cake popsów zdecydowanie poleciałabym tą drugą. Były naprawdę pyszne! Nie mogę doczekać się następnej okazji by je wykonać:)
Pozdrawiam,
Gosia
Miły Gościu na naszym blogu używamy ciasteczek. Goszcząc u nas zgadzasz się na to!
